Cali, mijn liefste Cali

Buenas diaz,
Het is vroeg in Manizales, tijd voor een nieuw verhaal. We zijn de dag hierna zoals besproken, na wat chill en luierwerk aan het zwembad en een afgekoelde Jade, die ik en public, iets wat ruw het water ingooide, gezellig met zn drieën Cali gaan bewonderen. Wat zal ik zeggen, de stad heeft uitersten, verschil van dag en nacht. Overdag ontspannen, muziek en her en der op de straathoek een Colombiaans fruitstand/juice/ijs/belstation kraampje ( ze gooien hier zout over je mango, best lekker overigens ). Het andere uiterste zijn de zombies s'nachts. Hiermee bedoel ik de zwervers die overal in de stad lopen. De ene buurt meer dan de andere. Ik zeg zombies omdat deze gasten echt bizar raar uit hun ogen kijken en vreemde onvoorspelbare abrupte bewegingen maken. Dit alles is iets wat overdreven, maar de opvang zoals wij in NL kennen, kennen ze hier in ieder geval niet.

We zijn naar een expositie gegaan over katten ( Gato de Tejada ) Hierbij zijn de kunstige katten, beschilderd en versierd door andere artistiekelingen. Oke next. Hierop hebben we een taxi gepakt naar Cristo Rey gegaan met een taxi. Uitzichtpunt waar een 'Rio light' achtig Jezus beeld staat. Leuk mooi en vette foto's. Nu terug maar hoe? De taxichauffeur was inmiddels met zijn schoenen van hazenleer aan , al richting het dal. Dan maar lopen. Ik steek me duim op bij passerende auto's maar tevergeefs. Wat denk je, ineens stopt er een Aygo achtig autootje met drie personen erin. Waarvan een man die Senta, 6 maanden geleden had ontmoet in Argentinië. Lucky us! Wij proppen. Jaad bij mij op schoot en nog net voordat mijn benen geamputeerd moesten worden zijn we uitgestapt vlak bij een lokaal koffiebarretje. Hierna nog stad en land afgezocht naar een supermercado voor avocado's en rum, onderweg nog mooie architectuur en parken tegen gekomen, waarna we lekkere guacamole met rumfruitmixjes hebben gedronken.
Ciao ciao!